Adopcja, czyli pełne przysposobienie polega na przyjęciu dziecka do rodziny przez małżeństwo lub osobę samotną. Regulowana jest ona przepisami prawa polskiego (art. 114-127 kodeksu karnego i opiekuńczego). W wyniku adopcji dziecko nabywa takie sama prawa jak dziecko w rodzinie biologicznej. Przyjmuje nazwisko nowych rodziców a oni korzystają z wszystkich praw i podlegają wszystkim obowiązkom należnym rodzicom dziecka.

Polski Kodeks rodzinny określa szereg przesłanek, które warunkują możliwość dokonania adopcji. Przysposobić można tylko osobę małoletnią i dla jej dobra, jeśli ukończyła ona 13 lat potrzebna jest jej zgoda na przysposobienie. Kodeks wymaga, aby pomiędzy adoptującym i adoptowanym była odpowiednia różnica wieku. Nie ma jednak precyzyjnych wskazówek, co do minimalnej i maksymalnej różnicy wieku. Generalnie przyjmuje się, że nie powinna być większa niż 40 lat.

Przysposobienie następuje przez orzeczenie sądu opiekuńczego. Stosunek prawnorodzinny następuje dopiero w chwili uprawomocnienia się orzeczenia.
Warunkiem koniecznym do zakwalifikowania dziecka do przysposobienia jest jego uregulowana sytuacja prawna. Oznacza to, że rodzice zrzekli się praw rodzicielskich lub zostali ich pozbawieni na mocy postanowienia sądowego.